ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΙΖ΄ – ΣΥΝΟΔΟΣ B΄
ΕΙΔΙΚΗ ΔΙΑΡΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΥΠΟΘΕΣΕΩΝ
ΔΙΑΡΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΥΠΟΘΕΣΕΩΝ
17/7/2017
Θέμα ημερήσιας διάταξης: Ομιλία του Επιτρόπου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αρμόδιου για Θέματα Προϋπολογισμού και Ανθρωπίνων Πόρων, κ. Günther Oettinger, με θέμα: «Έγγραφο προβληματισμού για το μέλλον των οικονομικών της Ε.Ε. ως μέρος της διαδικασίας της Λευκής Βίβλου».
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΤΡΟΥΓΚΑΛΟΣ (Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών): Ευχαριστώ, κ. Πρόεδρε. Καλωσορίζουμε θερμά τον Επίτροπο και το επιτελείο του, όπως και τον φίλο, εκπρόσωπο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Ελλάδα, τον κ. Καρβούνη.
Ο προϋπολογισμός δεν είναι μόνο ένα εργαλείο για την άσκηση των πολιτικών της Ε.Ε., προσδιορίζει τον ίδιο τον χαρακτήρα της Ε.Ε. και των κρατών μελών. Γι’ αυτό το λόγο μολονότι έχουμε σημαντικές λογιστικές προκλήσεις, αυτή η τρύπα μπορεί να φτάσει και στα 20 δισεκατομμύρια, λόγω της εξόδου της μεγάλης Βρετανίας και των νέων ευρωπαϊκών πολιτικών, καθοριστικότερες είναι οι πολιτικές προκλήσεις, στις οποίες θα πρέπει να απαντήσει ο προϋπολογισμός. Αυτές οι προκλήσεις ανάγονται κυρίως στο διπλό έλλειμμα της Ε.Ε., στο δημοκρατικό και στο κοινωνικό.
Σε ό,τι αφορά στην συγκυρία, στην ακόμα υφιστάμενη κρίση νομιμοποίησης : Είναι αλήθεια αυτό που είπε ο κ. Κύρτσος, έχουμε μετά τις τελευταίες ευρωπαϊκές εκλογές, μια σχετική υποχώρηση των ακραίων ακροδεξιών, αντιευρωπαϊκών, ξενοφοβικών δυνάμεων. Εξακολουθεί όμως να παραμένει ένα πρόβλημα αξιοπιστίας των ευρωπαϊκών πολιτικών, στο βαθμό που οι ανισότητες γίνονται εκρηκτικές και στο εσωτερικό των κρατών και μεταξύ των κρατών, ως αποτέλεσμα μακροχρόνιων πολιτικών λιτότητας. Θεωρώ καθοριστικό, ενόψει αυτών των γεγονότων, το γεγονός ότι τα κείμενα προβληματισμού που κατατέθηκαν και το πρόσφατο κείμενο του Επιτρόπου για τον προϋπολογισμό και τα προηγούμενα που ακολούθησαν, επικεντρώνουν στο πώς μπορούμε να έχουμε προστιθέμενη ευρωπαϊκή αξία στις πολιτικές του προϋπολογισμού. Κατά τη γνώμη μου το όλο θέμα συναρτάται με την συζήτηση για το ποια είναι τα ευρωπαϊκά δημόσια αγαθά που θέλουμε να ενισχύσουμε μέσω του προϋπολογισμού. Αυτά τα αγαθά που δεν μπορούν να υποστηριχθούν από τα μεμονωμένα κράτη μέλη, αλλά μόνο από την άσκηση κοινών ευρωπαϊκών πολιτικών, το θέμα της μετανάστευσης κατεξοχήν, το οποίο δεν είναι εθνικό θέμα, είναι πανευρωπαϊκό θέμα. Τα θέματα των αποτυχιών της ευρωπαϊκής κοινής αγοράς, αυτά που συνάπτονται με το φαινόμενο που περιέγραψα προηγουμένως, την έκρηξη των ανισοτήτων, την υποχώρηση του κοινωνικού κράτους και τη διάβρωση του κράτους πρόνοιας, επίσης είναι τέτοια θέματα. Γι’ αυτό το λόγο, οποιαδήποτε μεταρρύθμιση του ευρωπαϊκού προϋπολογισμού, είναι μέρος της γενικότερης συζήτησης για το πώς θα κάνουμε αποτελεσματικότερη, αλλά και δημοκρατικότερη, με την έννοια της πολιτικής λογοδοσίας, την οικονομική διακυβέρνηση της Ε.Ε. Γι’ αυτό το λόγο θα πρέπει να συνδεθεί όλη η συζήτηση με την εφαρμογή του ευρωπαϊκού εξαμήνου, αλλά και των συγκεκριμένων μέτρων για τον εκδημοκρατισμό της οικονομικής διακυβέρνησης, όπως είναι η εισαγωγή, ενδεχομένως, καθιέρωση ενός Ευρωπαίου Υπουργού Οικονομικών ή η γενικότερη δυνατότητα λογοδοσίας από το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο.
Συγκεκριμένα, ως προς τις κατευθύνσεις : Στην ελληνική κυβέρνηση υποστηρίζουμε καταρχάς το τρίτο, από τα ενδεχόμενα σενάρια της λευκής βίβλου. Θα θέλαμε το πέμπτο, περισσότερα όλοι μαζί, αλλά δεν φαίνεται ρεαλιστικό στη συγκεκριμένη συγκυρία. Η επιλογή μας για το τρίτο δεν είναι η επιλογή μιας Ευρώπης πολλών ταχυτήτων, αλλά μιας Ευρώπης πολλών επιλογών, με την έννοια ότι εκεί που υπάρχει πολιτική συμφωνία, στα θέματα της κοινής άμυνας, στα θέματα της ενίσχυσης της κοινωνικής διάστασης, θα πρέπει να προχωρούμε αυτοί που θέλουμε, χωρίς αποκλεισμούς και εκεί έγκειται η βασική διαφορά της δικής μας επιλογής, από την πυρηνική Ευρώπη, αυτών που θέλουν να έχουμε μια Ευρώπη των ισχυρών και των μη ισχυρών. Από κει και μετά καθοριστικό ως προς την κατεύθυνση αυτή είναι οι πολιτικές συνοχής που αποτελούν ένα από τα βασικότερα ευρωπαϊκά, δημόσια αγαθά, με την έννοια που σας προανέφερα να ενισχυθούν. Επίσης πολύ σημαντικό γεγονός είναι ποιοι θα είναι οι ίδιοι πόροι. Αυτό ξανά δεν είναι λογιστικό μέγεθος, είναι βαθύτατα πολιτικό, με την έννοια ότι το τι είδους νέους πόρους θα επιλέξουμε, εάν θα έχουν αναδιανεμητικό χαρακτήρα, εάν θα βοηθήσουν στη μείωση των ανισοτήτων και στη μείωση της ανεξάρτητης ισχύος των πολυεθνικών εταιρειών και των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, προσδιορίζει ταυτόχρονα και το τι είδους κοινωνίες θα έχουμε.
Με αυτή την έννοια επομένως, οι προτάσεις της Επιτροπής Mondy για να έχουμε μια φορολογία στις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές, να έχουμε μια φορολογία, ενδεχομένως, σε εκπομπές του διοξειδίου του άνθρακα, δεν είναι σημαντικές μόνο ενόψει των αναγκών χρηματοδότησης του προϋπολογισμού, αλλά και της γενικότερης κατεύθυνσης που θα έχουν οι ευρωπαϊκές πολιτικές.
Με αυτή την έννοια, λοιπόν και ολοκληρώνω, θα πρέπει να δούμε και τεχνικές που εφαρμόζονταν μέχρι τώρα για την αξιολόγηση των ίδιων πόρων, αυτό που ονομάζουμε την προσπάθεια των κρατών, η καθαρή δημοσιονομική τους θέση το «just retour», όπως είναι ο τεχνικός φόρος, να μην είναι το βασικό κριτήριο της επιλογής των νέων πόρων και των νέων πολιτικών, αλλά το πώς ενισχύεται η προστιθέμενη ευρωπαϊκή αξία των ευρωπαϊκών δημόσιων αγαθών.
Προφανώς, αυτό είναι μια συζήτηση που δεν αφορά τον προϋπολογισμό, η ελάχιστη φορολογική εναρμόνιση, η προσπάθεια να αντιμετωπιστούν τόσο οι φορολογικοί «παράδεισοι», όσο και η μεγάλη ισχύς των πολυεθνικών εταιρειών, είναι συστοιχία αυτής της μεγάλης συζήτησης που πρέπει να συνεχιστεί.
Σας ευχαριστώ.
