ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ
ΙΖ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΣΥΝΟΔΟΣ Γ΄
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΡΛΗ΄
Παρασκευή 15 Ιουνίου 2018
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΤΡΟΥΓΚΑΛΟΣ (Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών): Ας ξεκινήσουμε τα θέματα ένα-ένα και ιδίως αυτά που, επειδή κατοχυρώνονται στη συμφωνία, μπορούν εύκολα να αντικρουστούν.
Λέει ο κ. Χατζηδάκης: Χαρίζουμε κάτι. Δεν μπορεί να αντιστραφεί η αίτηση ένταξης στο ΝΑΤΟ. Δεν είναι έτσι. Όχι μόνο ρητά το άρθρο 2 παράγραφος 4 της συμφωνίας λέει ότι είναι υπό αίρεση της τελικής κύρωσης, αλλά στη δική μας έννομη τάξη για να ενταχθεί οποιαδήποτε χώρα σε διεθνή οργανισμό, πρέπει να έρθει στη Βουλή η σχετική συμφωνία και να κυρωθεί. Άρα, προβλέπεται ρητά ότι αυτή η κύρωση του πρωτοκόλλου ένταξης δεν θα γίνει παρά μόνο αν έχει προηγηθεί, όχι μόνο το δημοψήφισμα, αλλά και η συνταγματική αναθεώρηση. Άρα, αυτό που είπατε δεν ήταν ακριβές.
Δεύτερον, σε ό,τι αφορά στο erga omnes, το είπα και στην τοποθέτησή μου και εσείς που είστε σοβαρός άνθρωπος θα το προσέξατε. Το άρθρο 1, παράγραφος 9, λέει, ακριβώς επειδή ισχύει το erga omnes, ότι όλα τα νέα έγγραφα θα εκδίδονται με την ονομασία της χώρας: Βόρεια Μακεδονία. Υπάρχουν, όμως, υφιστάμενα έγγραφα, εκατομμύρια έγγραφα, δεκάδες εκατομμύρια έγγραφα. Θα ήταν να ζητάς το αδύνατο, να ζητάς την αντικατάσταση αυτών των εγγράφων άμα τη υπογραφή της συμφωνίας. Και γι’ αυτόν τον λόγο, για τα υφιστάμενα έγγραφα και για τη διατήρηση της εγκυρότητάς τους προβλέπονται οι μεταβατικές περίοδοι. Το λέει ρητά το άρθρο 1 παράγραφος 10.
Τρίτο νομικό. Ο Υπουργός Εξωτερικών δεν χρειάζεται σύμφωνα με τη δική μας έννομη τάξη εξουσιοδότηση. Αυτός δεσμεύει τη χώρα. Δεσμεύει τη χώρα, όμως, όχι για την παραγωγή τελικών νομικών αποτελεσμάτων. Όπως όλοι ξέρουν, για να ισχύσει μια διεθνής συνθήκη, πρέπει να έρθει στη Βουλή και να κυρωθεί. Κι αυτό δεν ισχύει μόνο για την Ελλάδα. Και στην εισαγωγική μου ομιλία αναφέρθηκα σε δυο πολύ χτυπητά παραδείγματα. Η συμφωνία START II του 1993 κυρώθηκε από τη Γερουσία, όχι από το Κογκρέσο, και δεν ίσχυσε ποτέ.
Τέλος, το σημαντικότερο κι εκεί που ήταν η διαφωνία σας με έναν άλλον ήπιο και σοβαρό άνθρωπο που τιμά τον διάλογο, όπως τον τιμάτε κι εσείς στη Βουλή, τον κύριο Πρόεδρο. Η ενδιάμεση συμφωνία προέβλεπε στο άρθρο 5 ότι θα συνεννοηθούμε με την άλλη πλευρά για να καταλήξουμε σε όνομα. Γι’ αυτό λεγόταν και ενδιάμεση συμφωνία. Άρα, η εκκρεμότητα, για την οποία μας κατηγορήσατε ότι εμείς τη θεωρούσαμε ότι υπάρχει, υφίσταται, γιατί την ανέλαβε νομικά η χώρα μας. Το άρθρο 11 προέβλεπε ότι δεν μπορούμε να αντιταχθούμε στην είσοδο της χώρας αυτής με το όνομα «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας». Πράγματι, στο Βουκουρέστι πετύχαμε να μην εφαρμόσουμε αυτή τη δέσμευση του άρθρου 11. Και ήρθε το Δικαστήριο της Χάγης και δέχθηκε ότι παραβιάσαμε την υποχρέωση του άρθρου 11, χωρίς να μπορεί να μας καταδικάσει να δεχθούμε την ένταξη στον Οργανισμό.
Άρα, αυτό που είπατε δεν είναι απολύτως ανακριβές, αλλά είναι σαν να δέχεστε ως κάτι φυσικό η χώρα μας, που παραδοσιακά λέει ότι σέβεται το διεθνές δίκαιο και αποτελεί τη βάση της υπεράσπισης των δικών της δικαίων, να ανέχεται ότι ένα δικαστήριο αναγνώρισε ότι παραβίασε διεθνή συνθήκη που συνομολόγησε η ίδια και αυτό να το περνάμε έτσι, χωρίς να μας αφορά και να θεωρείται μάλιστα και κεκτημένο ότι έχουμε μια τέτοια καταδικαστική απόφαση του Δικαστηρίου της Χάγης.
Τέλος, αυτό που θέλω να σας πω, επειδή μιλήσατε για συνέπεια θέσεων και επειδή είσαστε τίμιος και ειλικρινής άνθρωπος θα σας ρωτήσω ευθέως: Στο πλαίσιο της εθνικής θέσης, εξακολουθείτε και τη σύνθετη ονομασία ως πυρήνα της θέσης αυτής;
