Συνέντευξη στην εφημερίδα Αυγή και στον Σίμο Χρήστο, την Κυριακή 28/12/2014
Πώς κρίνετε τις παρεμβάσεις των Ζαν Κλοντ Γιούνκερ και Πιέρ Μοσκοβίσι στην πολιτική ζωή της Ελλάδας;
Είναι σαφές ότι αντιμετωπίζουν τη χώρα μας ως προτεκτοράτο, ως αποικία χρέους. Στο ίδιο μήκος κύματος, άλλωστε, δεν ήταν και οι δηλώσεις Κατάινεν ότι στις χώρες του Μνημονίου δεν έχουν έδαφος εφαρμογής το ευρωπαϊκό δίκαιο και ο Χάρτης Θεμελιωδών Δικαιωμάτων; Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και πολιτικοί του ίδιου κλίματος, όπως ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου κ. Σουλτς ή ο Όλι Ρεν, ουσιαστικά “άδειασαν” με δηλώσεις τους τις ακραίες αυτές τοποθετήσεις.
Ποιο κλίμα επικρατεί στα θεσμικά όργανα της Ε.Ε. ενόψει των εκλογών στην Ελλάδα; Πώς βλέπουν το ενδεχόμενο ο ΣΥΡΙΖΑ να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας;
Όλοι στην Ευρώπη βλέπουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έρχεται. Απέναντι στο ενδεχόμενο αυτό η στάση των πολιτικών δυνάμεων στο Ευρωκοινοβούλιο και τα άλλα θεσμικά όργανα εξαρτάται απολύτως από την πλευρά του μετώπου στην οποία βρίσκονται. Γιατί, κακά τα ψέματα, τις τελευταίες δεκαετίες στην Ευρώπη μαίνεται ένας ακήρυκτος πόλεμος κατά της εργατικής και της μεσαίας τάξης και του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου.
Όσοι βρίσκονται από τη δική μας μεριά, των μέχρι σήμερα χαμένων, μας κοιτούν με προσμονή και ελπίδα προσδοκώντας ότι από εδώ θα ξεκινήσει το ντόμινο αλλαγών που θα σαρώσει τη νεοφιλελεύθερη Ευρώπη. Από την άλλη μεριά βρίσκεται ο “μεγάλος συνασπισμός” συντηρητικών, σοσιαλδημοκρατών και νεοφιλελευθέρων, που κυβερνά την Ευρώπη υπό τη γερμανική ηγεμονία.
Το πώς βλέπουν οι πρωταθλητές αυτοί της λιτότητας τον ΣΥΡΙΖΑ θυμίζει τον γνωστό αφορισμό του Γκάντι για το πώς αντιμετωπίζουν οι ελίτ τα κινήματα αμφισβήτησής τους: πρώτα τα αγνοούν, μετά τα διακωμωδούν, στη συνέχεια τα πολεμούν, στο τέλος τα αποδέχονται. Με άλλα λόγια όσοι έβλεπαν τον ΣΥΡΙΖΑ ως μία γραφική περίπτωση με σύντομη ημερομηνία λήξης, αναγκάζονται σήμερα να αναγνωρίσουν ότι με αυτόν θα έχουν να διαπραγματευτούν.
Δεν λείπουν, βέβαια, ανάμεσά τους και όσοι θα ήθελαν να αναδείξουν την Ελλάδα όχι ως πρότυπο μίμησης, αλλά παραδειγματισμού προς αποφυγή. Να “κάψουν” δηλαδή την κυβέρνηση της Αριστεράς για να δείξουν ότι ένας δρόμος υπάρχει στην Ευρώπη, ο μονόδρομος του νεοφιλελευθερισμού. Απέναντι στο ενδεχόμενο αυτό πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι. Μόνο ένα δυναμικό, μαζικό λαϊκό κίνημα στη χώρα μας, σε συμμαχία με τους λαούς της Ευρώπης, μπορεί να ματαιώσει παρόμοια σχέδια.
Ποιες συμμαχίες θα πρέπει να επιδιώξει ο ΣΥΡΙΖΑ στο ευρωπαϊκό επίπεδο κατά τη διαπραγμάτευση με τους δανειστές;
Ο “μεγάλος συνασπισμός”, η αφανής συμμαχία των πολιτικών της λιτότητας που περιέγραψα παραπάνω, δεν είναι χωρίς ρωγμές. Για παράδειγμα τόσο ο Ολάντ όσο και ο Ρέντζι αντιλαμβάνονται ότι η πιστή τήρηση των νέων κανόνων οικονομικής διακυβέρνησης θα ήταν καταστροφικές για τις χώρες τους. Για τον λόγο αυτόν δεν συναίνεσαν στην άμεση μείωση των ελλειμμάτων των προϋπολογισμών τους στο 3%, όπως προβλέπει το Δημοσιονομικό Σύμφωνο, καθιστώντας το de facto ανενεργό. Παρόλα αυτά, και οι δύο ουσιαστικά εφαρμόζουν, με παραλλαγές, την ίδια νεοφιλελεύθερη ατζέντα.
Βρισκόμαστε, συνεπώς, ενώπιον μιας ρευστής και αντιφατικής κατάστασης. Αφενός όσο και να θέλει η κυρία Μέρκελ δεν μπορεί πια να επιβάλλει με σιδερένια φτέρνα τις επιλογές της, ακριβώς γιατί είναι ολοφάνερο ότι η λιτότητα έχει οδηγήσει την ευρωπαϊκή οικονομία σε στασιμότητα. Από την άλλη, παρά τις τακτικές συμμαχίες που η νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να επιδιώξει, αυτή τη στιγμή δεν έχει κανέναν στρατηγικό σύμμαχο δεδομένο.
Αυτή η στιγμή, όμως, δεν θα κρατήσει για πολύ καιρό. Το πολιτικό κλίμα στην Ευρώπη αλλάζει ραγδαία. Η μακροχρόνια εφαρμογή πολιτικών λιτότητας έχει αποσταθεροποιήσει όλα σχεδόν τα πολιτικά συστήματα της ηπείρου. Ενστικτωδώς οι λαοί αντιδρούν στη φτωχοποίησή τους. Αυτό δεν φαίνεται μόνον από την άνοδο των ευρωσκεπτικιστών σε Γαλλία και Μεγάλη Βρετανία ή την θεαματική εκτόξευση των Ποδέμος στην Ισπανία. Ακόμη και στη φαινομενικά σταθερή Σουηδία κατέρρευσε ο κυβερνητικός συνασπισμός ενόψει της αδυναμίας κατάρτισης προϋπολογισμού. Οι λαοί, πρώτα από όλα οι λαοί του Νότου, είναι οι φυσικοί σύμμαχοι μας.
